فیلم سینمایی “سوپر استار” ساخته پوران درخشنده، شهاب حسینی، بازیگر سینمای ایران را به سیمرغ رساند.
“شهاب حسینی” بازیگر سینمای ایران ابتدا با حرفه گویندگی پا به عرصه هنر گذاشت و پس از اجرای برنامه‌های تلویزیونی و بازی در مجموعه “پس از باران” توانست در سال ۷۹ در فیلم سینمایی “رخساره” به عنوان اولین فیلم بلندش موفق ظاهر شود.
حسینی با یک دهه حضور در سینما و تلویزیون حرکتی رو به رشد داشت، او این روزها یکی از بهترین بازیگران سینمای ایران با کارنامه‌ای قابل اعتنا است. اواخر دهه ۷۰ زمانی که با پخش برنامه ترکیبی “نیم رخ” و محبوبیت آن تولید برنامه‌های ترکیبی در تلویزیون رواج پیدا کرده بود در شبکه دو برنامه‌ای روی آنتن رفت با نام “اکسیژن” که نوجوان‌ها را با مسائل مختلف اجتماعی و خانوادگی آشنا می کرد.
مجری جوان آن برنامه “شهاب حسینی” بود که چهره‌ای شرقی و دوست‌داشتنی داشت. “اکسیژن” به اندازه “نیم رخ” موفق نبود اما سکوی پرتاب برای بازیگر جوانی بود که زمانی سودای فوتبالیست شدن داشت و آن روزها نمی‌دانست به بازیگری شناخته شده در سینمای ایران تبدیل می‌شود.
پخش مجموعه “پلیس جوان” به کارگردانی سیروس مقدم و بازی در نقش اصلی این مجموعه راه را برای حضور “شهاب حسینی” در سینما باز کرد.
اولین فیلم سینمایی “حسینی”، “رخساره” بود که مجدد با میترا حجاز همبازی بود. بازیگری که در آن مقطع شهرت بیشتری از “حسینی” داشت.
“رخساره” که با توجه به فضای آن دوران داستانی ویژه را روایتمی‌کرد در اکران عمومی موفق نبود و دیده نشد.
“آدمک‌ها” دیگر فیلم “حسینی” که در آن نقش جوان اول را بازی می‌کرد سرنوشتنی بهتر از “رخساره” نداشت و دیده نشد.
این فیلم‌ها باعث می‌شد حسینی هم یکی از ده‌ها بازیگر جوانی به شمار بیاید که اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ به سینما آمدند و به دلیل آنکه برای بازیگری سینما مناسب نبودند از گردونه بازیگری خارج شدند.
حضور در فیلم سینمایی “واکنش پنجم” در نقشی کوتاه فرصتی بود تا جوان احساساتی “پلیس جوان” خود را به مخاطبان سینما معرفی کند. “حسینی” در فیلم زنانه “تهمینه میلانی” نقشی کوتاه بازی می‌کرد اما خوش اقبال بود که در فضای ضد مرد فیلم! او به اندازه بازیگرانی که نقش‌های اصلی را بازی می‌کردند دیده شد. پس از آن او در فیلم سینمایی “زهر عسل” در کنار مهناز افشار و محمدرضا گلزار بازی کرد.
“زهر عسل” جدی گرفته نشد اما بازی حسینی در نقش جوانی بیمار و با اختلال‌های روانی از امتیازهای این فیلم است.
“این زن حرف نمی‌زند” درامی اجتماعی با موضوعی ملتهب بود که “حسینی” در آن نقشی متفاوت بازی می‌کرد او در این مقطع داشت آهسته آهسته از زیر سایه نقش‌های مثبت تک بعدی خارج می‌شد، او نشان می‌داد که می‌تواند میان انبوهی از بازیگران بیشتر دیده می‌شود و مورد توجه قرار بگیرد.